சினிமாவில் அறிமுகமான காலத்திலிருந்தே இரவில் இசையமைத்துவிட்டு, மற்றவர்கள் எழுந்திருக்கும் நேரத்தில் உறங்கச் செல்பவராக அறியப்பட்டவர் இசைப்புயல் ஏ.ஆர். ரஹ்மான். ஏன் அவர் அப்படி செய்கிறார் என்பதற்கு அண்மையில் அளித்துள்ள செவ்வியொன்றில் ரஹ்மான் விளக்கமளித்துள்ளார்.
தனது மனைவியுடனான திருமணத்துக்கு முந்தைய உடன்பாடு, மைக்கல் ஜக்ஸனுடனான சந்திப்புகள், நிறைவேறாத ஆசை என்பன குறித்து அச்செவ்வியில் மனந்திறந்து பேசியுள்ளார் ஏ.ஆர். ரஹ்மான்.
உங்களுக்கு இசையுடன் தொடர்பிருக்கிறது என்பதை நீங்கள் எப்படி உணர்ந்துகொண்டீர்கள்?
அதை முதலில் உணர்ந்தவர் எனது தாய்தான் (கஸ்தூரி சேகர்) நானல்ல. எனது தந்தை இசையமைப்பாளர்களுக்கான ஏற்பாட்டாளராகவும் அவர்களில் பலருக்கு உதவியாளராகவும் இருந்தார்.
அந்த காலத்தில் இசையமைப்பாளர்கள் கர்நாடக சங்கீதக் கலைஞர்கள். அவர்கள் டியூன்களை எழுத, எனது தந்தை இசைக்கு ஏற்பாடு செய்வார். அவர் ஒரு சமயத்தில் எட்டு இசையமைப்பாளர்களிடம் பணியாற்றினார். பகல் இரவாக அவர் பணியாற்றினார். எனக்கு 9 வயதாக இருக்கும்போது அவர் உயிரிழந்தார்.
எனது தந்தை இறந்தபின் 5 வருடங்கள் வரை தந்தையின் இசைக்கருவிகளை வாடகைக்கு விட்டே எனது தாயார் குடும்பத்தை நடத்தினார். இசைக்கருவிகளை விற்றுவிட்டு அப்பணத்தின் மூலம் கிடைக்கும் வட்டியைக் கொண்டு குடும்பத்தை நடத்தலாம் என பலர் ஆலோசனை கூறினார். ஆனால் அவர் அதற்கு மறுத்துவிட்டார். “இல்லை. எனக்கு ஒரு மகன் இருக்கிறான் அவன் பார்த்துக்கொள்வான்” என அவர் கூறினார்.
அவருக்கு இசை உள்ளுணர்வு இருந்தது. ஆன்மிக ரீதியில், சிந்தித்தல் தீர்மானம் மேற்கொள்வதில் அவர் என்னைவிட உயர்வாக இருந்தார். உதாரணமாக, இசைத்துறையில் என்னை ஈடுபட வைப்பதற்கு தீர்மானித்தவர் அவர்தான்.
நான் பதினோராம் வகுப்பு படித்துக்கொண்டிருந்தபோது எனது தாயார் என்னை பாடசாலையிலிருந்து விலக்கி இசைத்துறையில் ஈடுபட வைத்தார். இசைதான் எனது பாதை என நிர்ணயித்தவர் அவர்தான்.
உங்கள் கல்வியை நிறுத்தியமைக்காக தாயாருடன் முரண்பாடு கொண்டீர்களா?
அந்த காலத்தில் சமூகத்தின் பார்வையில் ஒருவர் கல்வி கற்காவிட்டால் அவருக்கு வாழ்க்கையில்லை, அவர் டெக்ஸி அல்லது ரிக்ஷா சாரதியாகத்தான் ஆக முடியும். எனவே இயற்கையாக அந்த வேளையில் நான் மிக நொந்துபோனேன்.
சில வருடங்களில் பணம் சம்பாதித்துக்கொண்டு எனது கல்வியை பூர்த்தி செய்ய வேண்டும் என நான் எண்ணினேன். ஆனால், வாழ்க்கையிலிருந்து கற்றுக்கொண்டு உங்களை ஒரு நிலைக்கு கொண்டுவருவதானது கல்லூரி படிப்பைவிட அதிகம் கற்றுக்கொண்டுக்கிறது என்பதை நான் சிறிதளவு உணர்ந்திருந்தேன்.
கல்வி என்பது மோசமானதல்ல. ஆனால் இதுதான் அறிவுக்கும் ஞானத்துக்கும் உள்ள வித்தியாசம். ஞானம் என்பது உள்ளிருந்து வருகிறது. அறிவு முயன்று பெறுவது. அது சிலவேளை உங்கள் ஞானத்தில் ஒரு திரையை ஏற்படுத்தும். இந்த நிறைவேறாமை காரணமாக, வாழ்க்கையிலிருந்து கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்ற அவா எனக்கு தொடர்ச்சியாக இருந்தது.
ஆனால், நான் செய்த முதலாவது தொழில் ரமேஷ் நாயுடுவிடம் இரண்டாவது கீபோர்ட் பிளேயராக பணியாற்றியமையே. அதன் மூலம் கிடைத்த பணத்தில்தான் நான் எனது சொந்த இசைக்கருவிகளை வாங்கினேன். பின்னர் அதுவே எனது எதிர்காலமாகியது.
உங்கள் தாயார் மீதான அன்பை நீங்கள் வெளிப்படுத்துகிறீர்களா?
பதில்: நாம் திரைப்படங்களில் வரும் தாய் – மகன் போன்று கட்டித் தழுவிக்கொள்வதோ அவர் ‘என் மகனே….’ என்று கூறுவதோ இல்லை. நான் ஒருபோதும் அவரை அணைத்துக்கொண்டதில்லை. ஹொலிவூட்டில் நான் அதை செய்தேன் என எண்ணுகிறேன். அங்கு அனைவரும் அணைத்துக்கொள்வார்கள். மேடையில் நீங்கள் அணைத்துகொள்ளாவிட்டால் அது மூர்க்கமானதாக கருதப்படும்.
உங்கள் தந்தையை மிஸ் பண்ணுகிறீர்களா?
முக்கியமான தீர்மானங்கள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டிய தருணங்களில், உதாரணமாக எனது தந்தை திருமணம் செய்தபோது, அந்த பாத்திரத்தை வகிப்பது எப்படி என எனக்குத் தெரியாமலிருந்தது. தந்தை இல்லாத நிலையில், தந்தை எவ்வளவு முக்கியமானவர் என்பதை நான் அறிவேன்.
எனது பிள்ளைகளுடன் வெளிநாடு செல்லும்போது நான் நானாக இருப்பதில்லை. அவர்களை பாதுகாக்க விரும்பும் தந்தையாகவே இருப்பேன். சிலவேளைகளில் நான் ஆவேசமாக இருப்பதுண்டு. உதாரணமாக, மக்கள் என்னுடன் புகைப்படம் எடுத்துக்கொள்ள விரும்பினால் அதற்கு சம்மதிப்பேன். ஆனால் அவர்கள். (பிள்ளைகள்) பொதுச்சொத்து அல்ல.
ஏன் இரவு நேரத்தில் பணியாற்றுகிறீர்கள்?
அது எனக்கு வசதியாக உள்ளது. நான் ஐந்து வேளை தொழுகிறேன். முதலாவது தொழுகை 5.30 மணிக்கு எனவே நான் 3 மணிக்கு உறங்க ஆரம்பித்தால் அந்த வேளையில் எழுந்திருக்க முடியாது. எனவே எனது பணியை மேலும் 3 மணித்தியாலங்கள் நீடித்துக்கொண்டு அதிகாலையில் ‘நமாஸ்’ நிறைவுசெய்துவிட்டு உறங்கச் செல்கிறேன்.
எனது கோபங்களை நான் அதிகாலையில் சிறப்பாக கட்டுப்படுத்திக்கொள்ள முடியும். காலையில் தொழும்போது நான் சாந்தமாக இருப்பேன். “நீங்கள் இன்று கோபமாக இருக்கிறீர்கள்? இன்று தொழவில்லையா” என்று எனது மனைவி அடிக்கடி கேட்பார்.
நீங்கள் இரவில் பணியாற்றுவதை உங்கள் மனைவி எப்படி அனுசரிக்கிறார்?
பதில்: திருமணத்துக்கு முன்னர் நாம் உரையாடலொன்றை நடத்தினோம். அது இல்லாவிட்டால் நீண்ட நாட்களுக்கு முன்னரே நாம் பிரிந்திருப்போம். அந்த உரையாடலின்போது எனது நிலைப்பாட்டை நான் அவருக்கு விளக்கினேன். நாம் இராப்போசன நிகழ்வொன்றுக்கு திட்டமிட்டுள்ள நிலையில், பாடலொன்று வந்தால் நாம் இராப்போசனத்தை நிகழ்வை கைவிட வேண்டியிருக்கும் என நான் கூறினேன்.
இசை உங்களை உற்சாகப்படுத்தும்போது, உங்களை தாழ்வாக உணரச் செய்வது எது?
ஒவ்வொரு தடவையும் பாடலொன்றுக்காக அமரும்போது நான் முடிவடைந்துவிட்டதாகவே உணர்கிறேன். பிச்சைப்பாத்திரம் ஏந்தி இறைவனுக்காக காத்திருக்கும் பிச்சைக்காரன் போல் அது இருக்கும். ஒவ்வொரு பாடலுக்கும் நான் அவரிடம் உதவி கோருவேன். சுற்றியிருப்பவர்கள் அனைவரும் மிகச் சிறந்தவர்கள். எனவே அனைவரையும் இணைக்கும் இசையை உந்துதலின்றி மனித ஆற்றலில் உருவாக்குவது சாத்தியமில்லை.
ஒவ்வொரு தடவையும் பாடலொன்றுக்காக அமரும்போது நான் முடிவடைந்துவிட்டதாகவே உணர்கிறேன். பிச்சைப்பாத்திரம் ஏந்தி இறைவனுக்காக காத்திருக்கும் பிச்சைக்காரன் போல் அது இருக்கும். ஒவ்வொரு பாடலுக்கும் நான் அவரிடம் உதவி கோருவேன். சுற்றியிருப்பவர்கள் அனைவரும் மிகச் சிறந்தவர்கள். எனவே அனைவரையும் இணைக்கும் இசையை உந்துதலின்றி மனித ஆற்றலில் உருவாக்குவது சாத்தியமில்லை.
எப்படி உங்கள் பணிவை பேணுகிறீர்கள்?
அது காரோட்டுவதைப் போன்றதுதான். நீங்கள் நெடுஞ்சாலையில் அதி வேகமாக சென்றால் கவிழ்ந்துவிடுவீர்கள். எனவே வேகத்தை கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருப்பது நல்லது. வாழ்க்கையும் அதுபோலத்தான். அதுதான் உங்கள் தலையை கட்டுப்படுத்துவதற்கான வழி.
எந்த இயக்குநருடன் பணியாற்றும்போது மகிழ்ச்சியடைகிறீர்கள்?
என்னை நம்புவர்களுடன் பணியாற்றும்போது நான் மகிழ்ச்சியடைகிறேன். அதிகமாக உங்களுடன் சண்டையிடும்போது உங்கள் உள்ளுணர்வு பலவீனடைந்து, “நீங்கள்தான் எனது எஜமான், நீங்கள் கூறுங்கள்” என சொல்லும் நிலைக்கு தள்ளப்படுவீர்கள். அது (அந்த இசை) அநாதைக் குழந்தையாகிவிடும்.
ஆனால் சிலவேளை, மற்றவர்கள் உங்கள் சொகுசு வலயத்திலிருந்து உங்களை வெளியே தள்ளிடும்போது அது சில அழகியவற்றை உருவாக்கலாம். நான் மகிழ்ச்சியுடன் பணியாற்றிய இயக்குநர்கள் என்றால் மணிரத்திணம், ராகேஷ் ஓம் பிரகாஷ் மெஹ்ரா, இம்தியாஸ் அலி, சுபாஷ் கை, அஷுதோஷ் கோவாரிக்கர், ஆனந்த் எல். ராய்.
நீங்கள் எந்த நட்சத்திரத்தினதும் விசிறியாக உள்ளீர்களா?
நிச்சயமாக நான் ஒரு ரஜினிகாந்த் விசிறி. அவர் நம்பும் பல விடயங்களை நானும் நம்புகிறேன். வாழ்க்கையிலிருந்து கற்றுக்கொள்வது குறித்து அவரிடமிருந்துதான் நான் கற்றேன்.
ஏதேனும் கவலைகள்?
மைக்கல் ஜக்ஸனுடன் இணைந்து செயற்படுவதற்கான வாய்ப்பு நூலிழையில் தவறவிட்டது. அவரை சந்திப்பதற்கு மிகவும் விரும்பினேன். இரு தடவைகள் சந்தித்துள்ளேன். ஒரு தடவை ஒஸ்கார் விருது விழாவில் சந்தித்தேன். மற்றொரு தடவை அவரின் நண்பரான முகவர் ஒருவர் மூலம் சந்தித்தேன்.
முதல் சந்திப்பானது அறிமுகமும் பரஸ்பர மெச்சுதல் சார்ந்ததாக இருந்தது. அவருடன் இருக்கும்போது இயல்பாக இருப்பதற்கே எனக்கு சற்று நேரம் எடுத்தது. அவர் ஜெய் ஹோ பற்றி பேசியபோது பெரும் மகிழ்ச்சி ஏற்பட்டது. இந்தியா தான் நேசிப்பது குறித்தும் தான் மீண்டும் வர விரும்புவது குறித்தும் பேசினார். இரண்டாவது தடவை சந்தித்தபோதுதான், “ஏ.ஆர்… வீ ஆர் த வேர்ல்ட் மாதிரி ஒரு பாடலைச் செய்வோம்” என்று கூறினார்.
இரு சந்தர்ப்பங்களிலும் நான் இரு மணித்தியாலங்கள் இருந்தேன். அவர் ஒரு குழந்தை போன்றவர். திடீரென எழுந்து அவரின் சில நடனங்களை ஆடிக்காட்டி, “ஏ.ஆர்…, இப்படித்தான் எனது ஒவ்வொரு நடன அசைவும் எனது இதயத்திலிருந்து வருகிறது.” என்று கூறுவார்.
எனக்கு முன் மின்னல் மாதிரி அவர் இருந்தார். நான் புகைப்படம் எடுக்க விரும்பினேன். நான் புகைப்படம் எடுப்பது எவ்வளவு எரிச்சலூட்டும் என்பதை உணர்ந்திருந்ததால் நான் தயங்கினேன். அவருடன் மக்கள் இணைவதற்கு நீண்டகாலம் எடுக்கும். ஏனெனில் அவருக்கிடையில் அதிகமானோர் உள்ளனர். ஆனால் நாம் 3, 4 தடவை தொலைபேசியில் உரையாடியுள்ளோம். இரண்டாவது தடவை நான் அவரை சந்தித்து ஒரு மாதத்தின்பின் அவர் இறந்துவிட்டார்.
No comments:
Post a Comment